เอวัง วุตเต เมื่อสมเด็จพระผู้มีพระภาคเจ้าตรัส พระธรรมเทศนา
สังคาละโก คะหะปะติปุตโต นี้จบแล้วอย่างนี้ สิงคาละมาณพคฤหบดีบุตร
ภะคะวันตัง เอตะทะโวจะ ได้กราบทูลข้อนี้กะพระผู้มีพระภาคเจ้าว่า
อะภิกกันตัง ภันเต ไพเราะยิ่งนัก พระเจ้าข้า
อะภิกกันตัง ภันเต ไพเราะยิ่งนัก พระเจ้าข้า
เสยยะถาปิ ภันเต นิกกุชชิตัง พระเจ้าข้า บุคคลหงายของที่คว่ำ
วา อุปกุชเชยยะ ปะฏิจฉันนัง หรือเปิดของที่ปิด
วา วิวะเรยยะ มูฬหัสสะ วา หรือบอกทางแก่คนหลงทาง หรือตามประทีป
มัคคัง อาจิกเขยยะ อันธะกาเร ไว้ในที่มืด โดยตั้งใจว่า
วา เตลัปปัชโชตัง ธาเรยยะ บุคคลผู้มีจักษุจะได้เห็นรูป
จักขุมันโต รูปานิ ทักขันตีติ แม้ฉันใด
เอวะเมวะ ภะคะวะตา อะเนกะปะริยาเยนะ พระเจ้าข้า พระผู้มีพระภาคเจ้าก็ฉันนั้น
ธัมโม ปะภาสิโต ทรงประกาศธรรมโดยหลายกระบวน อย่างนี้
เอสาหัง ภันเต ภะคะวันตัง สะระณัง ข้าพระพุทธเจ้า ถึงพระผู้มีพระภาคเจ้า และพระธรรม
คัจฉามิ ธัมมัญจะ ภิกขุสังฆัญจะ และพระสงฆ์ เป็นสรณะที่พึ่งที่ระลึก
อุปาสะกัง มัง ภะคะวา ธาเรตุ ขอพระผู้มีพระภาคเจ้า จงทรงจำข้าพระพุทธเจ้าไว้ว่า
อัชชคัคเค ปาณุเปตัง เป็นอุบาสก
สะระณัง คะตันติ. ถึงพระรัตนตรัย เป็นที่พึ่งตลอดชีวิต ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป.
คู่มือมนุษย์ 15-8-55
ตรวจถึงตรงนี้
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น