๖. สังฆาภิคีติ
(หัวหน้านำ)
หันทะ มะยัง สังฆาภิคิติง กะโรมะ เสฯ เราทั้งหลายจงขับสรรเสริญพระธรรมกันเถิด
(รับพร้อมกัน)
สัทธัมมะโช สุปะฏิปัตติคุณาทิยุตโต, พระสงฆ์ที่เกิดโดยพระสัทธรรมประกอบด้วยคุณ
มีความปฏิบัติดีเป็นต้น
โยฏฐัพพิโธ อะริยปัคคะละสังฆะเสฏโฐ, เป็นหมู่แห่งพระอริยบุคคลอันประเสริฐ ๘ จำพวก
สีลาทิธัมมะปะวะราสะยะกายะจิตโต, มีกายและจิต อันอาศัยธรรมมีศีลเป็นต้นอันบวร
วันทามะหัง ตะมะริยานะคะณัง สุสุทธัง, ข้าพเจ้าไหว้หมู่แห่งพระอริยเจ้าเหล่านั้นอันบริสุทธิ์
สังโฆ โย สัพพะปาณีนัง สะระณัง ด้วยดีพระสงฆ์หมู่ใดเป็นสรณะ
เขมะมุตตะมัง, อันเกษมสูงสุดของสัตว์ทั้งหลาย
ตะติยานุสสติฏฐานัง วันทามิ ตัง สิเรนะหัง, ข้าพเจ้าไหว้พระสงฆ์หมู่นั้นอันเป็นที่ตั้งแห่ง
ความระลึกถึงองค์ที่สามด้วยเศียรเกล้า
สังฆัสสาหัสฺมิ ทาโส(ทาสี) วะ ข้าพเจ้าเป็นทาสของพระสงฆ์ พระสงฆ์เป็นนาย
สังโฆ เม สามิกิสสะโร, มีอิสระเหนือข้าพเจ้า
สังโฆ ทุกขัสสะ ฆาตา จะ วิธาตา จะ พระสงฆ์เป็นเครื่องกำจัดทุกข์
หิตัสสะ เม, และทรงไว้ซึ่งประโยชน์แก่ข้าพเจ้า
สังฆัสสาหัง นิยยาเทมิ สะรีรัญชีวิตัญจิทัง, ข้าพเจ้ามอบกายถวายชีวิตนี้แด่พระสงฆ์
วันทันโต(ตีหัง) จะริสสามิ ข้าพเจ้าผู้ไหว้อยู่จักประพฤติตามซึ่งความปฏิบัติ
สังฆัสโสปฏิปันนะตัง, ดีของพระสงฆ์
นัตถิ เม สะระณัง อัญญัง สรณะอื่นของข้าพเจ้าไม่มี
สังโฆ เม สะระณัง วะรัง, พระสงฆ์เป็นสรณะอันประเสริฐของข้าพเจ้า
เอเตนะ สัจจะวัชเชนะ วัฑเฒยยัง ด้วยการกล่าวคำสัตย์นี้
สัตถุสาสะเน, ข้าพเจ้าพึงเจริญในพระศาสนาของพระศาสดา
สังฆัง เม วันทะมาเนนะ(มานายะ) ข้าพเจ้าผู้ไหว้อยู่ซึ่งพระสงฆ์
ยัง ปัญญัง ปะสุตัง อิธะ, ได้ขวนขวายบุญใดในบัดนี้
สัพเพปิ อันตะรายา เม มาเหสุง อันตรายทั้งปวงอย่าได้มีแก่ข้าพเจ้า
ตัสสะ เตชะสา, ด้วยเดชแห่งบุญนั้น
(หมอบลงว่า)
กาเยนะ วาจายะ วะ เจตะสา วา, ด้วยกายก็ดี ด้วยวาจาก็ดี ด้วยใจก็ดี
สังเฆ กุกัมมัง ปะกะตัง มะยา ยัง, กรรมอันน่าติเตียนอันใด ที่ข้าพเจ้ากระทำแล้ว
ในพระสงฆ์
สังโฆ ปะฏิคัณฺหะตุ อัจจะยันตัง, ขอพระสงฆ์ จงงดซึ่งโทษล่วงเกินอันนั้น
กาลันตะเร สังวะริตุง วะ สังเฆ. เพื่อการสำรวมระวังในพระสงฆ์ในกาลต่อไป
