๓. ธัมมาภิคีติ
(หัวหน้านำ)
หันทะ มะยัง ธัมมาภิคีติง กะโรมะ เสฯ เราทั้งหลายจงทำการขับสรรเสริญพระธรรมกันเถิด
(รับพร้อมกัน)
สฺวากขาตะตาทิคุณะโยคะวะเสนะ เสยโย, พระธรรมเป็นสิ่งที่ประเสริฐเพราะประกอบด้วย
คุณ มีความเป็นแห่งสาวกขาตะเป็นต้น
โย มัคคะปากะปะริยัติติวิโมกขะเภโท, อันใด ต่างด้วยมรรคผล ปริยัติ และวิโมกข์
ธัมโม กุโลกะปะตะนา ตะทะธาริธารี, พระธรรมกันผู้ทรงธรรมนั้นจากความตกไปในโลกที่ชั่ว
วันทามะหัง ตะมะหะรัง วะระธัมมะเมตัง, ข้าพเจ้าขอไหว้พระธรรมอันขจัดความมืดอันนั้น
ธัมโม โย สัพพะปาณินัง พระธรรมอันใด เป็นสรณะอันเกษมสูด
สะระณัง เขมะมุตตะมัง, ของสรรพสัตว์ทั้งหลาย
ทุติยานุสสะติฏฐานัง วันทามิ ตัว สิเรนะหัง, ข้าพเจ้าขอไหว้พระธรรมนั้น
ซึ่งเป็นที่ตั้งแห่งอนุสสติที่ ๒ด้วยเศ๊ยรเกล้า
ธัมมัสสาหิสฺมิ ทาโส(ทาสี) วะ ข้าพเจ้าขอเป็นทาส(ทาสี)ของพระธรรมนั้นเทียว
ธัมโม เม สามิกิสสะโร, พระธรรมเป็นเจ้านายของข้าพเจ้า
ธัมโ ทุกขัสสะ ฆาตา จะ พระธรรมเป็นธรรมกำจัดทุกข์ด้วย
วิธาตา จะ หิตัสสะ เม, เป็นธรรมซึ่งทำประโยชน์เกื้อกูลแก่ข้าพเจ้าด้วย
ธัมมัสสาหัง นิยยาเทมิ สะรีรัญชีวิตัญจิทัง, ข้าพเจ้าขอมอบกายถวายชีวิตอันนี้แด่พระธรรม
วันทันโต(ตีหัง) จะริสสามิ ธัมมัสเสวะ ข้าพเจ้าผู้ไหว้อยู่จักประพฤติตาม
สุธัมมะตัง, ซึ่งความเป็นธรรมดีแห่งพระธรรมทีเดียว
นัตถิ เม สะระณัง อัญญัง, สรณะอันอื่นของข้าพเจ้าไม่มี
ธัมโม เม สะระณัง วะรัง, พระธรรมเป็นสรณะอันประเสริฐของข้าพเจ้า
เอเตนะ สัจจะวัชเชนะ วัฑเฒยยัง ด้วยความกล่าวสัตย์นี้ ข้าพเจ้าพึงเจริญ
สัตถุสาสะเน ในพระศาสนาของพระศาสดา
,ธัมมัง เม วันทะมาเนนะ บุญอันใด ข้าพเจ้าไหว้พระธรรม
(มานายะ)ยัง ปุญญัง ปะสุตัง อิธะ, ขวนขวายแล้วในที่นี้
สัพเพปิ อันตะรายา เม มาเหสุง ตัสสะ แม้สรรพอันตรายทั้งหลาย อย่าได้มีแก่ข้าพเจ้า ด้วยเดช
เตชะสา, แห่งบุญนั้น
(หมอบลงกล่าวว่า)
กาเยนะ วาจายะ วะ เจตะสา วา, กรรมน่าเกลียดอันใดที่ข้าพเจ้าได้กระทำแล้ว
ธัมเม กุกัมมัง ปะกะตัง มะยา ยัง, ในพระธรรม
ด้วยกายหรือวาจาใจ
ธัมโม ปฏิคคัณหะตุ อ้จจะยันตัง, ขอพระธรรม จงงดโทษนั้น
กาลันตะเร สังวะริตัง วะ ธัมเม. เพื่อระวังต่อไปในพระธรรม
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น