พฺหหมวิหาระผะระณาคาถา
(หัวหน้ากล่าวนำ)
หันทะ มะยัง พฺรัหฺมะวิหาระผะระณา เราทั้งหลายสวดพฺรหฺมะวิหารผะระณาคาถา
คาถาโยภะณามะ เส กันเถิด
(รับพร้อมกัน)
(เมตตา)
สัพเพ สัตตาอะเวรา โหนตุ สัตว์ทั้งหลายทั้งปวงจงเป็นผู้ไม่มีเวรเถิด
อัพฺยาปัชฌา โหนตุ จงเป็นผู้ไม่เบียดเบียนกันเถิด
อะนีฆา โหนตุ จงเป็นผู้ไม่มีทุกข์กายทุกข์ใจเถิด
สุขี อัตตานัง ปะริหะรันตุ จงเป็นผู้มีสุขรักษาตนเถิด
(กรุณา)
สัพเพ สัตตา ทุกขา ปะมัจจันตุ สัตว์ทั้งหลายทั้งปวงจงพ้นจากทุกข์เถิด
(มุทิตา)
สัพเพ สัตตา สัตว์ทั้งหลายทั้งปวง
มา ลัทธะสัมปัตติดต วิคัจฉันตุ จงอย่าปราศจากจากสมบัติอันตนได้แล้วเถิด
(อุเบกขา)
สัพเพ สัตตา กัมมัสสกา สัตว์ทั้งหลายทั้งปวงเป็นผู้มีกรรมเป็นของๆ ตน
กัมมะทายาทา เป็นผู้รับผลของกรรม
กัมมะโยนี เป็นผู้มีกรรมเป็นกำเนิด
กัมมะพันธู เป็นผู้มีกรรมเป็นเผ่าพันธ์
กัมมะปะฏิสะระณา เป็นผู้มีกรรมเป็นที่พึ่งอาศัย
ยัง กัมมัง กะริสสันติ จักทำกรรมอันใดไว้
กัลป์ยาณัง วา ปาปะกัง ว่าดีหรือชั่ว
ตัสสะ ทายาทา ภวิสสันติ จักเป็นผู้รับผลของกรรมนั้น
สัพเพ สัตตา สทา โหนตุ สัตว์ทั้งหลายทั้งปวง
อะเวรา สุขะชีวิโน อย่าได้มีเวรแก่กันและกันเลย จงเป็นผู้ดำรงชีพ
อยู่เป็นสุขทุกเมื่อเทอญ
กะตัง ปุญญัง ผะลัง มัยหัง ขอสัตว์ทั้งหลาย จงได้เสวยผลบุญ
สัพเพ ภาคี ภะวันตุ เต, ที่ข้าพเจ้าด้วยกาย วาจาใจ แล้วนั้นเทอญ,
โหตุ สัพพัง สุมังคะลัง รักขันตุ ขอสรรพมงคลจงมี ขอเทพดาจงรักษา
สัพพะเทวะตา สัพพะพุทธานุภาเวน ด้วยพุทธานุภาพขอความสวัสดีจงมี
โสตถี โหนตุ นิรันตะรัง ตลอดไป
โหตุ สัพพัง สุมังคะลัง รักขันตุ ขอสรรพมงคลจงมี ขอเทพดาจงรักษา
สัพพะเทวะตาสัพพะธัมมานุภาเวน ด้วยธัมมานุภาพขอความสวัสดีจงมี
โสตถี โหนตุ นิรันตะรัง ตลอดไป
โหตุ สัพพัง สุมังคะลัง รักขันตุ ขอสรรพมงคลจงมี ขอเทพดาจงรักษา
สัพพะเทวะตา สัพพะสังฆานุภาเวน ด้วยสังฆานุภาพขอความสวัสดีจงมี
โสตถี โหนตุ นิรันตะรัง ตลอดไป
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น