ภารสุตตคาถา
ภารา หะเว ปัญจักขันธา. ขันธ์ทั้ง ๕
เป็นของหนักหนอ
ภาระหาโร จะ ปุคคะโล บุคคลนั้นแหละ เป็นผู้แบกของหนักพาไป
ภาราทานัง ทุกขัง โลเก การแบกถือของหนัก เป็นความทุกข์ในโลก
ภาระนิกเขปะนัง สุขัง การสลัดของหนัก ทิ้งลงเสีย เป็นความสุข
นิกจิปิตฺวา คะรุง ภารัง พระอริยเจ้า สลัดทิ้งของหนัก ลงเสียแล้ว
อัญญัง ภารัง อะนาทิยะ ทั้งไม่หยิบฉวยเอาของหนักอันอี่นขึ้นมาอีก
สะมูลัง ตัณหัง อัพพฺยฺหะ ก็เป็นผู้ถอนตัณหาขึ้นได้ กระทั่งราก
นิจฉาโต ปะรินิพพุโต เป็นผู้หมดสิ่งปรารถนา ดับสนิทไม่มีส่วนเหลือ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น