ตัญจะ สัพพัง อะภิญญายะ พระศาสดาผู้มีดวงตา พิจารณาแล้ว
วะวักขิตฺวานะ จุกขุมา ทราบเหตุนั้นทั้งสิ้นแต่นั้น
ตะโต อามันตะยิ สัตถา จีงตรัสเรียก
สาวะเก สาสะเน ระเต ซึ่งสาวกทั้งหลาย ผู้ยินดีแล้วในพระศาสนาว่า
มาระเสนา อะภิกกันตา ภิกษุทั้งหลาย มารเสนามา
เต วิชานาถะ ภิกขะโว ท่านทั้งหลายจงรู้จักเขา
เต จะ อาตุปปะมะกะรุง ภิกษุเหล่านั้น สดับพุทธศาสน์แล้ว ได้กระทำ
สุตฺวา พุทธัสสะ สาสะนัง ความเพียรเจริญทิพจักษุญาณเห็นแล้ว
วีตะราเคหิ ปักกามุง มารเสนา ได้หลีกไปจากภิกษุทั้งหลายผู้ปราศจากราคะ
เนสัง โบมัมปิ อิญชะยุง ไม่ยังแม้โลมชาติของท่านให้หวั่นไหวได้
สัพเพ วิชิตะสังคามา (พญามารกล่าวสรรเสริญว่า)
ภะยาตีตา ยะสัสสิโน พระสาวกทั้งหลายของพระองค์ทั้งหมด
โมทันติ สะหะ ภูเตหิ มีสงครามชนะแล้ว ล่วงความกลัวเสียได้
สาวะกา เต ขะเนสุตาติ. มียศปรากฏแล้วในประชุมชน บันเทิงอยู่กับ
ด้วยพระอริยะผู้เกิดแล้วในพระศาสนา
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น