4 ปุนะ จะปะรัง ภิกขะเว ภิกขุ ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย ข้ออื่นยังมีอยู่อีก ภิกษุ
เสยยะถาปิ ปัสเสยยะ สะรีรัง เหมือนกะว่าจะพึงเห็นสรีระ(ซากศ)
สีวะถิกายะ ฉัฑฑิตัง ที่เขาทิ้งไว้แล้วในป่าช้า
อัฏฐิสังขะลิกัง เป็นร่างกระดูก
นิมมังสะโลหิตัง มักขิตัง เปื้อนด้วยเลือด แต่ปราศจากเนื้อแล้ว
นะหารุสัมพันธัง ยังมีเอ็นรัดรึงอยู่
โส อิเมะเมวะ กายัง อุปะสังหะระติ เธอก็น้อมเข้ามาสู่กายนี้นี่แลว่า
อะยัมปิ โข กาโย ถึงร่างกายอันนี้เล่า
เอวังธัมโม ก็มีอย่างนี้เป็นธรรมดา
เอวังภาวี คงเป็นอย่างนี้
เอวัง อะนะตีโตติ ไม่ล่วงพ้นความเป็นอย่างนี้ไปได้
อิติ อัชฌัตตัง วา กาเย กายานุปัสสี วิหะระติ ดังนี้ ภิกษุย่อมพิจารณาเห็นกายในกายเป็นภายในบ้าง
พะหิทธา วา กาเย กายานุปัสสี วิหะระติ ย่อมพิจารณาเห็นกายในกาย เป็นภายนอกบ้าง
อัชฌัตตะพะหิทธา วา ย่อมพิจารณาเห็นกายในกาย
กาเย กายานุปัสสี วิหะระติ ทั้งภายในทั้งภายนอกบ้าง
สะมุทะยะธัมมานุปัสสี วา ย่อมพิจารณาเห็นธรรมดา
กายัสมิง วิหะระติ คือ ความเกิดขึ้นในกายบ้าง
วะยะธัมมานุปัสสี วา กายังมิง วิหะระติ ย่อมพิจารณาเห็นธรรมดาคือความเสื่อมไปในกายบ้าง
สะมุทะยะวะยะธัมมานุปัสสี วา ย่อมพิจารณาเห็นธรรมดาคือทั้งความเกิดขึ้น
กายัสมิง วิหะระติ ทั้งความเสื่อมไปในกายบ้าง
อัตถิ กาโยติ วา ปะนัสสะ สะติ ก็หรือสติว่ากายมีอยู่ เข้าไป
ปัจจุปัฏฐิตา โหติ ตั้งอยู่เฉพาะหน้าแก่เธอนั้น
ยาวะเทวะ ญาณะมัตถายะ แต่เพียงสักว่าเป็นที่รู้
ปะติสสะติมัตตายะ แต่เพียงสักว่าเป็นที่อาศัยระลึก
อะนิสสิโต จะ วิหะระติ เธอย่อมไม่ติดอยู่ด้วย
นะ จะ กิญจิ โลเก อุปาทิยะติ ย่อมไม่ยึดถืออะไรๆ ในโลกด้วย
เอวัมปิ ภิกขะเว ภิกขุ กาเย ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย ภิกษุย่อมพิจารณาเห็นกาย
กายานุปัสสี วิหะระติ ในกายเนื่อง ๆอยู่อย่างนี้
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น