ประสบการณ์เดินภาวนาใน กทม

วานนี้ที่ ๑๕ มกราคม ๒๕๕๖ ได้ไปส่ง พี่ชายกลับบ้านที่ จ.อุดรธานี จากนั้นก็ตัดสินใจว่าจะเดินจงกรมภาวนาจากสถานีขนส่งงหมอชิดใหม่มาที่ขนส่งหมอชิดเก่า อันเป็นที่ตั้งสถานีรถไฟฟ้า เพื่อจะโดยสารรถไฟฟ้ากลับ โดยสอนตนเองว่า ทุกก้าวจะต้องเต็มไปด้วยบุญคืิอภาวนามัย บุญสำเรผ็จจากการภาวนา จึงได้ออกมาจากสถานีขนส่ง เดินข้ามสพานลอยกำหนดจิตภาวนามาเรื่อยๆ เดินภาวนาผ่านมาแถวไต้ทางด่วน มีร้านอาหารแบกะดินข้างทางซึ่งตอนนี้เริ่มหยุดขายและเก็บของกัน ได้ยินเสียงหมาเห่าข้างหน้า เหลือบมองไปเห็นทหารหนุ่มสามคนเดินมา มีหมาไล่เห่าตามมาห่างๆ ไม่กล้าเข้าใกล้เพราะเกรงรองเท้าบุ๊ทขนาดใหญ่ที่สวมอยู่ สวนทางกับผมผ่านไป แต่พอผมเดินไปถึงจุดนั้น หมาตัวนั้นเห็นผมค่อยๆเดินด้วยความสำรวม ไม่น่าเกรงขามเหมือนทหาร ก็ละการเห่าทหารหันหน้ามาทางผมและพ่งเข้ามาเกือบบถึงตัวจะกัดโดยที่ตอนผมเดินผ่านก้ภาวนาไปเรือยไม่สนใจ เมื่อได้ยินเสียงประหลาดก้เลยหยุดหันไปดู่ หมาตัวนั้นพุ่งเข้ามาเกือบถึงตัวแล้ว ผมจึงหยุดหันหน้าไปหาหมาตัวนั้น พอเห็นผมหยุดและหันหน้าไปก็กรรโชกเห่าเสียงดัง ผมจึงบอกให้เจ้าของซึ่งยืนอยู่ใกล้ๆให้ช่วยไล่ให้่หน่อย เจ้าของก็บอกว่า หมาตัวนี้ไม่กัด เว้นแต่แต่ว่าลุงอย่ามาแกล้งหมาผมก็แล้วกัน (เข้าข้างหมาตนเอง) แต่ที่จริงถ้าผมไม่หันหน้าหาไปหามัน มันก็กัดแล้วเพราะมันพุงเข้ามาด้วยท่าทางจะกัดจริงๆ ผิดกับทหารที่มันเห่าตามทหาร ที่เป็นเช่นนั้นก็คงจะคิอดว่าตาแก่คนนี้กัดก็ได้กัดฟรี เพราะไม่มีอะไรน่ากลัวมันจึงตัดสินพุ่งเข้ามาเพื่อจะกัดจริงๆ จึงค่อยเดินห่างออกมาโดยมีหมาไล่ตามเห่ามาเรือยๆ   พอพ้นออกมาแล้วก็เดินภาวนาต่อมา ก็มาคิอดว่าเราเดินไปอย่างนี้คงจะต้องเจอหมาจรจัดข้างทางอีกมากมายหลายตัว คงจะไม่ง่ายอย่างที่เราคิด พอดีมีแท๊กซี่เข้ามาจอดใกล้ๆเพื่อส่งคนจึงเดินไปรอแล้เวถามจะไปรถไฟฟ้า ไปไหม คนขับบอกว่า รถไฟฟ้าเดินไปก็ได้ ก็เลยบอกเขาว่า ตกลงจะเดินไป ก็เดินจรงกรมภาวนามาเรือยๆ บางแห่งบางช่วงก๋เจอฝูงหมานอนอยู่แต่ก็มีลุกขึ้นมาเห่าบ้าง แต่แบบที่พุ่งเข้ามากัดแบบตัวแรกก็ไม่มี แม่แต่หมาที่อยู่ถนนตรงข้ามก็ลุกขึ้นมามอง กะว่่าจะข้ามถนนมาไล่เรา แต่เนื่องจากมีรถวิ่งมาเรือยๆมันก็เลยได้แต่ยืนมองรอจังหวะที่จะข้ามมาแสดงพลังแห่งหมาให้เป็นที่ประจักษ์ พยายามกำหนดจิตประคองสติให้อยู่กับการภาวนา เดินอย่างสม่ำเสมอไม่รีบร้อนนักในที่สุดก็มาถึงสถานีรถไฟฟ้าหมอชิต
สรุป ประสบการณ์ได้ว่า การเดินทางคนเดียวกลางคืนท่ามกลางความมืดเช่นนี้ อันตรายจากหมาทั้งหมา คนเลี้ยงและหมาจรจัดข้างถนนยังมีอยู่ คงจะแก้ปัญหาอะไรไมได้ เพราะหมาก็คิอหมา ถ้าหมาคิดผิดชอบชั่วดีได้ ก็คงไม่ต้องมาเกิดเป็นหมา รวมทั้งคนเลี้ยงหมาข้างทางถ้าจิตใจดีกว่านั้นก็คงไม่ต้องมาอยู่ข้างทางเช่นนั้น อนิจจา เหล่าสรรพสัตว์ทั้งหลาย