นิธิกัณฑสูตร

นิธิกัณฑสูตร

นิธิง นิเธติ ปุริโส                                              บุรุษย่อมฝังขุมทรัพย์ไว้

คัมภีเร อุทะกันติเก                                           ในทีลึกมีน้ำเป็นที่สุด

อัตเถ กิจเจ สมุปปันเน                                     ด้วยคิดว่า เมื่อกิจที่จำเป็นเกิดขึ้น

อัตถายะ เม ภวิสสะติ                                       ทรัพย์นี้จักเป็นประโยชน์แก่เรา

ราชโต  วา ทุรุตตัสสะ                                      เพื่อเปลื้องตนรากราชภัยบ้าง

โจรโต ปีฬิตัสสะ วา                                         เพื่อช่วยตนให้พ้นจากโจรภัยบ้าง

อิณัสสะ วา ปะโมกขายะ                                  เพื่อเปลื้องหนี้บ้าง

ทุพภิกเข อาปะทาสุ วา                                                ในคราวทุพภิกขภัยบ้าง ในคราวคับขันบ้าง

เอตะทัตถาย โลกัสมิง                                       ขุมทรัพย์ที่ฝังไว้ในโลกก็เพื่อประโยชน์นี้แล

นิธิ นามะ นิธิยยะติ                                          ขุมทรัพย์ทีฝังไว้เป็นอย่างดี

ตาวัสสุนิหิโต สันโต                                         ในที่ลึกมีน้ำเป็น

คัมภีเร อุทะกันติเก                                           ที่สุดเพียงนั้น

นะ สัพโพ สัพพะทาเยวะ                                 ขุมทรัพย์นั้นทั้งหมด  ย่อมหาสำเร็จประโยชน์แก่เขา

ตัสสะ ตัง อุปะกัปปะติ                                     ในกาลทั้งปวงทีเดียวไม่

นิธี วา ฐานา จะวะติ                                         เพราะขุมทรัพย์เคลื่อนจากที่เสียบ้าง

สัญญา วาสสะ วิมุยหะติ                                  ความจำของเขาเคลื่อนคลาดเสียบ้าง

นาคา วา อะปะนาเมนติ                                   นาคทั้งหลายลักไปเสียบ้าง

ยักขา  วาปิ หะรันติ นัง                                    ยักษ์ทั้งหลายลักไปเสียบ้าง

อัปปิยา วาปิ ทายาทา                                       ผู้รับมรดกทีไม่ชอบกัน

อุทธะรันติ อะปัสสะโต                                     ขุดเอาไปเมื่อเขาไม่เห็นบ้าง

ยะทา ปุญญักขะโย โหติ                                   ในเวลาที่เขาสิ้นบุญ

สัพพเมตัง วินัสสะติ                                        ขุมทรัพย์ทั้งหมดนั้น ย่อมสูญไป

ยัสสะ ทาเนนะ สีเลนะ                                     ขุมทรัพย์คือบุญของผู้ใด

สัญญะเมนะ ทะเมนะ จะ                                  เป็นหญิงก็ตาม เป็นชายก็

นิธิ สุนิหิโต โหติ                                              ตาม ฝั่งไว้ดีแล้ว ด้วยทาน ศีล ความสำรวม และ

อิตถิยา ปุริสัสสะวา                                          ความฝึกตน

เจติยัมหิ จะ สังเฆ วา                                       ในเจดีย์ก็ดี ในสงฆ์ก็ดี

ปุคคะเล อติถีสุ วา                                           ในบุคคลก็ดี ในแขกก็ดี

มาตะริ ปิตะริ วาปิ                                           ในมารดาก็ดี ในบิดาก็ดี

อะโถ เชฏฐัมหิ ภาตะริ                                     ในพี่ชายก็ดี

เอโส นิธิ สุนิหิโต                                              ขุมทรัพย์นั้น ชื่อว่าฝังไว้ดีแล้ว

อเชยโย อนุคามิโย                                            ใครๆ ไม่อาจะผลาญได้ เป็นของติดตามตนได้

ปะหายะ คะมะนีเยสุ                                        บรรดาโภคะทั้งหลายจำต้องละไป

เอตัง อาทายะ คุจฉะติ                                      เขาจะพาขุมทรัพย์คือบุญนั้นไป

อะสาธารณะมัญเญสัง                                      ขุมทรัพย์คือบุญไม่สาธารณะแก่ชนเหล่าอื่น

อโจระหะระโณ นิธิ                                           โจรก็ลักไปไม่ได้

กะยิราถะ ธีโร ปุญญานิ                                    บุญนิธิอันใด ติดตามตนไปได้

โย นิธิ อะนุคามิโก                                            ปราชญ์พึงทำบุญนิธิอันนั้น

เอสะ เทวะมนุสสานัง                                       บุญนิธินั้น ให้สิ่งที่ต้องการทุกอย่าง

สัพพะกามะทะโท นิธิ                                      แก่เทพดาและมนุษย์ทั้งหลาย

ยัง ยัง เทวาภิปัตเถนติ                                     เทพดาและมนุษย์ทั้งหลาย ปรารถนาผลใดๆ

สัพพเมเตนะ ลัพภะติ                                       ผลนั้นๆ ทั้งหมด อันตนย่อมได้ด้วยบุญนิธินั้น

สุวัณณะตา สุสะระตา                                      ความเป็นผู้มีผิวพรรณงาม ความเป็นผู้มีเสียไพเราะ

สุสัณฐานัง  สุรูปะตา                                        ความเป็นผู้มีทรวดทรงดี ความเป็นผู้มีรูปสวย

อาธิปัจจัง ปริวาโร                                           ความเป็นใหญ่ยิ่ง ความเป็นผู้มีบริวาร

สัพพะเมเตน ลัพภติ                                         อิฏฐผลทั้งปวงนั้น อันเทพดาและมนุษย์

ยอมได้ด้วยบุญนิธินั้น

ปะเทสะรัชชัง อิสสะริยัง                                  ความเป็นพระราชาเฉพาะประเทศ ความเป็นใหญ่

(คือความเป็นพระเจ้าจักรพรรดิ)

จักกะวัตถิ สุขัง ปิยัง                                        สุขของพระเจ่าจักรพรรดิอ้นเป็นที่พึงใจ

เทวะรัชชัมปิ ทิพเพสุ                                       ความเป็นพระราชาแห่งเทพดาในทิพนิกายทั้งหลาย

สัพพะเมเตนะ ลัพถติ                                       อิฏฐผลทั้งปวงนั้น อันเทพดาและมนุษย์ทั้งหลาย

ย่อมได้ด้วยบุญนิธินั้น