วันศุกร์ที่ 17 สิงหาคม พ.ศ. 2555

ธัมมานุปัสสนาสติปัฏฐาน ๑๖


ชะราธัมมานัง ภิกขะเว สัตตานัง                      ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย ความปรารถนาย่อมเกิดขึ้น แก่
เอวัง อิจฉา อุปปัชชะติ                                     เหล่าสัตว์ที่มีความแก่ เป็นธรรมดาอย่างน้ว่า
อะโห วะตะ มะยัว นะ ชะราธัมมา อัสสามะ     เออหนา ขอเราพึงเป็นผู้ไม่มีความแก่เป็นธรรมดาเภิด
นะ จะ วะตะ โน ชะรา  อาคัจเฉยยาติ               อนึ่ง ขอความแก่อย่ามีมาถึงแก่เราเลยหนา ดังนี้
นะ โข ปะเนตัง อัจฉายะ ปัตตัพพัง                  ข้อนั้น สัตว์ไม่พึงได้ตามความปรารถนาโดยแท้
อิทัมปิ ยัมปิจฉัง นะ ละภะติ ตัมปิ ทุกขัง         แม้ข้อนี้ก็ชื่อว่า ยัมปิจฉังนลภติตัมปิทุกข์
พะยาธิธัมมานัง ภิกขะเว                                  ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย ความปรารถนาย่อมเกิดขึ้น แก่
สัตตานัง  เอวัง อิจฉา อุปปัชชะติ                     เหล่าสัตว์ที่มีความเจ็บๆ ไข้ๆ เป็นธรรมดาอย่างนี้ว่า
อะโห วะตะ มะยัง นะ                                      เออหนา ขอเราพึงเป็นผู้ไม่มีความเจ็บไข้
พะยาธิธัมมา อัสสามะ                                     เป็นธรรมดาเถิด
นะ จะ วะตะ โน พะยาธิ อาคัจเฉยยุนติ            อนึ่ง ขอความเจ็บไข้อย่ามีมาถึงแก่เราเลยหนา
นะ โข ปะเนตัง อิจฉายะ ปัตตัพพัง                  ข้อนั้น สัตว์ไม่พึงได้ตามความปรารถนาโดยแท้
อิทัมปิ ยัมปิจฉัง นะ ละภะติ ตัมปิ ทุกขัง         แม้ข้อนี้ก็ชื่อว่า ยัมปิจฉังนลภติตัมปิทุกข์
มะระณะธัมมานัง ภิกขะเว                               ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย ความปรารถนาย่อมเกิดขึ้น
สัตตานัง เอวัง อิจฉา อุปปัชชะติ                      แก่เหล่าสัตว์ที่มีความตายเป็นธรรมดาอย่างนี้ว่า
อะโห วะตะ มะยัง                                            เออหนา ขอเราพึงเป็นผู้
นะ มะระณะธัมมา อัสสามะ                             ไม่มีความตายเป็นธรรมดาเถิด
นะ จะ วะตะ โน มะระณัง อาคัจเฉยยาติ          อนึ่ง ขอความตายอย่ามีมาถึงแก่เราเลยหนา ดังนี้
 นะ โข ปะเนตัง อิจฉายะ ปัตตัพพัง                 ข้อนั้น สัตว์ไม่พึงได้ตามความปรารถนาโดยแท้
อิทัมปิ ยัมปิจฉัง นะ ละภะติ ตัมปิ ทุกขัง         แม้ข้อนี้ก็ชื่อว่า ยัมปิจฉังนลภติตัมปิทุกข์
โสกะปะริเทวะทุกขะโทมะนัสสุปายาสะ-         ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย ความปรารถนา
ธัมมานัง                                                          ย่อมเกิดขึ้น แก่เหล่าสัตว์ที่มีโสกะ
ภิกขะเว  สัตตานัง  เอวัง  ภิกขะเว                    ปริเทวะ ทุกขะ โทมนัส อุปายาส
สัตตานังเอวัง อิจฉา อุปปัชชะติ                       เป็นธรรมดาอย่างนี้ว่า
อะโห วะตะ มะยัง นะ                                      เออหนา ขอเราพึงเป็นผู้ไม่มีโสกะ
โสกะปะริเทวะทุกขะโทมะนัส-                        ปริเทวะ ทุกขะ โทมนัสอุปายาส
สุปายาสาธัมมา อัสสามะ                                 เป็นธรรมดาเถิด
นะ จะ วะตะ โน โสปะปะริเทวะทุกขะ             อนึ่ง ขอ โสกะ ปริเทวะ ทุกขะ โทมนัส อุปายาส
โทมะนัสสุปายาสา       อาคัจเฉยยุนติ              อย่าพึง มาถึงแก่เราเลยหนา ดังนี้
นะ โข ปะเนตัง อิจฉายะ ปัตตัพพัง                  ข้อนั้น สัตว์ไม่พึงได้ตามความปรารถนาโดยแท้
อิทัมปิ ยัมปิจฉัง นะ ละภะติ ตัมปิ ทุกขัง         แม้ข้อนี้ก็ชื่อว่า ยัมปิจฉังนลภติตัมปิทุกข์ ( สัตว์ปรารถนา
สิ่งใดย่อมไม่ได้ แม้ข้อที่ไม่สมประสงค์นั้นก็เป็นทุกข์

ไม่มีความคิดเห็น: