ปัญจอภิณหปัจจเวกขณคาถา
หันทะ มะยัง อะภิณหะปัจจะเวกขณะปาฐัง ภะณามะเส,
ชะราธัมโมมหิ ชะรัง อะนะตีโต, เรามีความแก่เป็นธรรมดา ไม่ล่วงพ้นความแก่ไปได้
พฺยาธิธัมโมมหิ พฺยาธิง อะนะตีโต, เรามีความเจ็บไข้เป็นธรรมดา ไม่ล่วงพ้น
ความเจ็บไข้ไปได้
มะระณะธัมโมมหิ มะระณัง อะนะตีโน, เรามีความตายเป็นธรรมดา ไม่ล่วงพ้นความตายไปได้
สัพเพหิ เม ปิเยหิ มะนาเปหิ เราจะละเว้นเป็นต่างๆ คือว่าจะพลัดพรากจากของรัก
นานาภาโว วินาภาโว, ของเจริญใจทั้งหลายทั้งปวง
กัมมัสสะโกมหิ, เรามีกรรมเป็นของๆ ตน
กัมมะทายาโท, เราเป็นผู้รับผลของกรรม
กัมมะโยนิ, เรามีกรรมเป็นกำเนิด
กัมมะพันธุ, เรามีกรรมเป็นเผ่าพันธ์
กัมมะปะฏิสะระโณ, เรามีกรรมเป็นที่พึ่งอาศัย
ยัง กัมมัง กะริสสามิ, เราจักทำกรรมอันใดไว้
กัลป์ยาณัง วา ปาปะกัง วา, ดีหรือชั่วก็ตาม
ตัสสะ ทายาโท ภะวิสสามี, เราจักเป็นผู้รับผลของกรรมนั้นไป
เอวัง อัมเหหิ อะภิณหัง ปัจจะเวกขิตัพพัง. เราทั้งหลายพึงพิจารณาอย่างนี้ทุกวันๆ เทอญ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น