วันศุกร์ที่ 17 สิงหาคม พ.ศ. 2555

ธาตุปัพพัง ข้อกำหนดด้วยธาตุ


ธาตุปัพพัง                                                       ข้อกำหนดด้วยธาตุ
ปุนะ จะปะรัง ภิกขะเว ภิกขุ                             ดูก่อนพิกษุทั้งหลาย ข้ออื่นยังมีอยู่อีก ภิกษุ
อิมะเมวะ กายัง ยะถาฐิตัง ยะถาปะณิหิตัง       ย่อมพิจารณากายอันตั้งอยู่ตามที่ตั้งอยู่ตามปกตินี้นี่แล
ธาตุโส ปัจจะเวกขะติ                                       โดยความเป็นธาตุว่า
อัตถิ อิมัสมิง กาเย                                            มีอยู่ในกายนี้
ปะฐะวีธาตุ อาโปธาตุ                                       ธาตุดิน ธาตุน้ำ
เตโชธาตุ วาโยธาตูติ                                        ธาตุไฟ ธาตุลม
เสยยะถาปิ ภิกขะเว                                          ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย แม้ฉันใด
ทักโข โคฆาตะโก วา โคฆากันตวาสี วา           คนฆ่าโค หรือลูกน้องของคนฆ่าโคผู้ฉลาด
คาวิง วะธิตฺวา                                                  ฆ่าแม่โคแล้ว
จาตุมมะหาปะเถ วิละโส                                  พึงแบ่งออกเป็นส่วน
ปะฏิวิภะชิตฺวา นิสินโน อัสสะ                         แล้วนั่งอยู่ที่หนทางใหญ่สี่แพร่ง
เอวะเมวะ โข ภิกขะเว ภิกขุ                              ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย ฉันนั้นนั่นแล ภิกษุ
อิมเมวะ กายัง ยถาฐิตัง ยถาปะณิหิตัง             ย่อมพิจารณากาย อันตั้งอยู่ตามที่ตั้งอยู่ตามปกตินี้นี่แล
ธาตุโส ปัจจะเวกขะติ                                       โดยความเป็นธาตุว่า
อัตถิ อิมัสมิง กาเย                                            มีอยู่ในกายนี้
ปะฐะวีธาตุ อาโปธาตุ                                       ธาตุดิน ธาตุน้ำ
เตโชธาตุ วาโยธาตูติ                                        ธาตุไฟ ธาตุลม
อิติ อัชฌัตตัง วา กาเย กายานุปัสสี วิหะระติ    ดังนี้ ภิกษุย่อมพิจารณาเห็นกายในกายเป็นภายในบ้าง
พะหิทธา วา กาเย กายานุปัสสี วิหะระติ          ย่อมพิจารณาเห็นกายในกาย เป็นภายนอกบ้าง
อัชฌัตตะพะหิทธา วา กาเย กายานุปัสสี          ย่อมพิจารณาเห็นกายในกายทั้งภายใน
วิหะระติ                                                           ทั้งภายนอกบ้าง
สะมุทะยะธัมมานุปัสสี วา  กายัสมิง วิหะระติ  ย่อมพิจารณาเห็นธรรมดา คือ ความเกิดขึ้นในกายบ้าง
วะยะธัมมานุปัสสี วา กายังมิง วิหะระติ           ย่อมพิจารณาเห็นธรรมดาคือความเสื่อมไปในกายบ้าง
สะมุทะยะวะยะธัมมานุปัสสี วา กายัสมิง         ย่อมพิจารณาเห็นธรรมดาคือทั้งความเกิดขึ้น
วิหะระติ                                                           ทั้งความเสื่อมไปในกายบ้าง
อัตถิ กาโยติ วา ปะนัสสะ                                 ก็หรือสติว่ากายมีอยู่
สะติ ปัจจุปัฏฐิตา โหติ                                     เข้าไปตั้งอยู่เฉพาะหน้าแก่เธอนั้น
ยาวะเทวะ ญาณะมัตถายะ ปะติสสะติมัตตายะแต่เพียงสักว่าเป็นที่รู้ แต่เพียงสักว่าเป็นที่อาศัยระลึก
อะนิสสิโต จะ วิหะระติ                                    เธอย่อมไม่ติดอยู่ด้วย
นะ จะ กิญจิ โลเก อุปาทิยะติ                            ย่อมไม่ยึดถืออะไรๆ ในโลกด้วย
เอวัมปิ ภิกขะเว ภิกขุ กาเย กายานุปัสสี            ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย ภิกษุย่อมพิจารณาเห็นกาย
วิหะระติ                                                           ในกายเนื่อง ๆอยู่อย่างนี้
ธาตุปัพพัง                                                       จบข้อกำหนดด้วยธาตุ

ไม่มีความคิดเห็น: