วันพุธที่ 7 กันยายน พ.ศ. 2554

กรรมมีอำนาจ the power of kamma

กรรมมีอำนาจ
จาก หนังสือ พระนิพนธ์, พระธรรมเทศนา คติธรรม สมเด็จพระสังฆราช,พระศาสนโศภณ อดีตเจ้าอาวาส
๑๘ ธันวาคม ๒๕๔๖ ( วัดมกุฏกษัตริยาราม)

เรืองที่ ๑ นายทองสุก
พระครูสังฆรักษ์สมบุญบันทึกมาให้

นายทองสุก ปาละกุล ตั้งบ้านเรือนอยู่ที่ตำบลบางอ้อ อำเภอบางกอกน้อย กรุงเทพมหานคร เป็นผู้มีจิตศรัทธาเลื่อมใสในพระพุทธศาสนา มีการให้ทาน รักษาศีล เจริญภาวนา รักษาอุโบสถ สร้างถนน กุฏิ ศาลา โบสถ์ตามวัดต่างๆ เช่น ซ่อมแซมพระอุโบสถวัดจันทนาราม บางพลัดใน วัดจันทร์ บางกรวย วัดตึก บางกรวย วัดแก้วฟ้า บางซื่อ วัดบางอ้อ และย้ายกุฏีหอสวดมนต์มาปลูกใหม่ นอกจากนี้ ยังสละทรัพย์ช่วยวัดต่างๆ อีกมาก เช่น วัดอาวุธฯ วัดบางพระครู วัดละมุด วัดบางโพธิ์ วัดสร้อยทอง วัดศาลา ด้วยอานิสงส์ดังกล่าวนี้ ได้เกิดวิมานไปคอยอยู่บนสวรรค์ คือ


อุบาสกคนหนึ่ง ชื่อ นายโต บ้านอยู่บางช้าง จังหวัดสมุทรสงคราม ได้เที่ยวสืบหานายทองสุก ปาละกุล บางอ้อ ด้วยปรารถนาจะทราบข้อเท็จจริง ในการที่ตนได้ไปเห็นวิมานของนายทองสุก เมื่อคราวตนป่วยไข้สลบไปนานนั้น เพราะเรื่องที่ตนเห็นนั้น เป็นเรื่องจับตาจับใจ จนก่อให้เกิดศรัทธาเลื่อมใสสในการทำบุญ การกุศลขึ้นเป็นอันมาก ที่สุด นายโต ก็ได้ไปถึงบ้านนายทองสุก ปาละกุล บางอ้อ นายทองสุก นึกสงสัยว่า นายคนนี้ท่าทางเป็นชายชนบทไม่เคยรู้จัก แกมาธุระจะขอยืนเงินหรืออะไรกัน แต่พอทักทายปราศรัยกัรนแล้ว นายโตก็เล่าเหตุการณ์ให้ฟังว่าตนได้ป่วยเป็นไข้ถึงกับสลบไป ในระหว่างที่สลบไปนั้น ได้เที่ยวไปเห็นสิ่งมหัศจรรย์มากมาย ล้วนเป็นสมบัติของผู้มีบุญต่างๆ ที่ได้กระทำไว้ แล้วไปเสวยสมบัตินั้นๆ ในคราวเดียวกันก็ได้ไปเห็นวิมานทองหลังหนึ่งสวยงามมาก จึงถามคนรักษา ได้ความว่า เป็นวิมานของนายทองสุก ปาละกุล ซึ่งยังมีชีวิตอยู่ในโลกมนุษย์ แต่ด้วยบุญกุศลที่นายทองสุกได้สร้างไว้มาก จึงบันดาลให้มีวิมานปรากฏคอยที่เห็นอยู่นี้


เมื่อได้ฟังดังนั้น นายโต ก็เกิดความปีติเลื่อมใสในบุญกิริยาของนางทองสุกยิ่งนัก และตั้งใจว่า เมื่อตนหายป้วยแล้ว จะต้องไปพบนายทองสุก เพื่อสมทบทุนสร้างพระอุโบสถบ้าง โดยขอบริจาคทรัพย์ ๘๐ บาท เพราะว่าขณะนั้น นายทองสุก กำลังซ่อมสร้างพระอุโบสถ วัดใหม่ตึก ตำบลบางกรวย นนทบุรีอยู่ นายทองสุกจึงรับทุนทรัพย์ของนายโตไว้ พร้อมกับการต้อนรับด้วยอาหารคาวหวานเป็นอย่างดี พอรุ่งเช้า ตายโตก็ลากลับสู่บ้านของตน นายทองสุกนั้นได้ถึงมรณะเมื่อยี่สิบปีกว่ามาแล้ว.
จบ

ไม่มีความคิดเห็น: