อะถะ โข ภะคะวา ภิกขู อามันเตสิ ลำดับนั้นแล พระผู้มีพระภาคเจ้ารับสั่งกะภิกษุ
เยภุยเยนะ ภิกขะเว ทะสะสุ ทั้งหลายว่าภิกษุทั้งหลาย เทวดาทั้งหลายในโลกธาตุ ๑๐
โลกะธาตูสุ เทวะตา สันนิปะติตา ประชุมกันแล้วโดยมาก
ตะถาคะตัง ทัสสะนายะ ภิกขุสังฆัญจะ เพื่อทัสสนาตถาคตและภิกษุสงฆ์
เยปิ เต ภิกขะเว อะเหสุง ภิกษุทั้งหลาย พระผู้มีพระภาคเจ้าอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้า
อะตีตะมัทธานัง อะระหันโต ทั้งหลายนั้น แม้ใด
สัมมาสัมพุทธา ได้มีแล้วในอดีตกาล
เตสัมปิ ภะคะวันตานัง เทพดาทั้งหลายมีประมาณเท่านี้แหละ ได้เป็นผู้
เอตะปะระมาเยวะ เทวะตา ประชุมกันแล้วเพื่อทัสสนาพระผู้มีพระภาค
สันนิปะติตา อะเหสุง อรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าทั้งหลายแม้นั้น
เสยยะถาปิ มัยหัง เอตะระหิ แม้เหมือนเทพดาทั้งหลาย ประชุมกันเพื่อทัสสนา
เยปิ เต ภิกขะเว ภะวิสสันติ เราในบัดนี้ภิกษุทั้งหลาย พระผู้มีพระภาคอรหันต
อะนาคะตะมัทธานัง อะระหันโต สัมมาสัมพุทธเจ้าทั้งหลายนั้นแม้ใด
สัมมาสัมพุทธา จักมีในอนาคต
เตสัมปิ ภะคะวันตานัง เทพดาทั้งหลายมีประมาณเท่านี้แหละ จักเป็นผู้ประชุมกัน
เอตะปะระมาเยวะ เทวะตา แล้วเพื่อทัสสนา พระผู้มีพระภาคอรหันต
สันนิปะติตา ภะวิสสันติ สัมมาสัมพุทธเจ้าทั้งหลายแม้นั้น
เสยยะถาปิ มัยหัง เอตะระหิ แม้เหมือนเทพดาทั้งหลายประชุมกันเพื่อทัสสนา
อาจิกขิสสามิ ภิกขะเว เราในบัดนี้ภิกษุทั้งหลาย เราจักบอก
เทวะกายานัง นามานิ ซึ่งชื่อของเทพดาทั้งหลาย
กิตตะยิสสามิ ภิกขะเว ภิกษุทั้งหลาย เราจักกำหนด
เทวะกายานัง นามานิ ซึ่งชื่อของพวกเทพดาทั้งหลาย
เทสิสสามิ ภิกขะเว ภิกษุทั้งหลายเราจักแสดง
เทวะกายานัง นามานิ ซึ่งชื่อของเทพดาทั้งหลาย
ตัง สุณาถะ ท่านทั้งหลายจงฟัง ซึ่งการแสดงชื่อของเทพดานั้น
สาธุกัง มะนะสิ กะโรถะ จงทำในใจ ให้สำเร็จประโยชน์เถิด
ภาสิสสามีติ เราจักภาษิต ณ บัดนี้
เอวัมภันเตติ โข เต ภิกขู ภิกษุทั้งหลายเหล่านั้น ทูลรับแด่พระผู้มีพระภาคเจ้าว่า
ภะคะวะโต ปัจจัสโสสุง อย่างนั้น พระเจ้าข้า ดังนี้แล
ภะคะวา เอตะทะโวจะ พระผุ้มีพระภาคเจ้า จึงได้ตรัสภาษิตนี้ว่า
สิโลกะมะนุกัสสามิ เราจะทำสิโลก (คือถ้อยคำที่ประพันธ์ผุ้เป็นคำฉันท์)
ยัตถะ ภุมมา ตะทัสสิตา ภุมมเทพดาทั้งหลาย อาศัยแล้วในที่ใด
ภิกษุทั้งหลายอาศัยแล้วในที่นั้น
เย สิตา คิคิคัพภะรัง ภิกษุทั้งหลายเหล่าใด อาศัยแล้วซึ่งซอกแห่งภูเขา
ปะหิตกัตตา สะมาหิตา มีตนอันส่งไปแล้ว ตั้งจิตมั่น
ปุถู สีหาวะ สัลลีนา เป็นอันมาก ซ่อนเร้นอยู่แล้ว ดังราชสีห์
โลมะหังสาภิสัมภุโน ครอบงำเสียซึ่งขนพองสยอมเกล้า
โอทาตมะนะสา สุทธา มีใจผุดผ่อง หมดจด
วิปปะสันนะมะนาวิลา ใสสะอาดไม่ขุ่นมัว
ภิยโย ปัจจะสะเต ญัตฺวา พระศาสดาทรงทราบภิกษุที่อยู่ ณ ป่ามหาวัน
วะเน กาปิละวัตถะเว ไกล้กรุงกบิลพัสดุ์ ๕๐๐ เศษ
ตะโต อามันตะยิ สัตถา แต่นั้นจึงตรัสเรียกพระสาวกทั้งหลาย
สาวะเก สาสะเน ระเต ผู้ยินดีแล้วในพระศาสนาว่า
เทวะกายา อะภิกันตา ภิกษุทั้งหลาย หมู่เทพดามุ่งมากันแล้ว ท่านทั้งหลายจง
--------3
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น