วันพุธที่ 1 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2555

สัพพปัตติทานคาถา


สัพพปัตติทานคาถา
หันทะ มะยัง สัพพะปัตติทานคาถาโย                         เราทั้งหลายสวดสัพพปัตติทานคาถา
ภณามะ เสฯ                                                    กันเถิด
 ปุญญัสสิทานิ กะตัสสะ                                  สัตว์ทั้งหลาย ไม่มีที่สุด ไม่มีประมาณ
ยานัญญานิ กะตานิ เม,                                                จงมีส่วนแห่งบุญ
เตสัญจะ ภาคิโน โหนตุ                                   ที่ข้าพเจ้าได้ทำในบัดนี้
สัตตานันตาปปะมาณะกา,                              และแห่งบุญอื่นที่ได้ทำไว้ก่อนแล้ว
เย  ปิยา คุณะวันตา จะ                                     คือจะเป็นสัตว์เหล่าใดซึ่งเป็นที่รักใคร่และมีบุญคุณ
มัยหัง มาตาปิตาทะโย                                     เช่นมารดา บิดาของข้าพเจ้าเป็นต้น ก็ดี
ทิฏฐา เม จาปยะทิฏฐา วา                                ที่ข้าพเจ้าเห็นแล้ว หรือไม่ได้เห็น ก็ดี                          
อัญเญ มัชฌัตตะเวริโน                                                สัตว์เหล่าอื่นที่เป็นกลางๆ หรือเป็นคู่เวรกันก็ดี
สัตตา ติฏฐันติ โลกัสมิง                                  สัตว์ทั้งหลาย ตั้งอยู่ในโลก                  
เต ภุมมา จะตุโยนิกา,                                      อยู่ในภูมิทั้งสาม อยู่ในกำเนิดทั้งสี่
ปัญเจกะจะตุโวการา                                        มีขันธ์ห้า มีขันธ์หนึ่ง มีขันธ์สี่                                    
สังสะรันตา ภะวาภะเว                                                ท่องเทียวอยู่ในภพน้อยและภพใหญ่ ก็ดี
ญาตัง เย ปัตติทานัมเม                                    สัตว์เหล่าใด รู้ส่วนบุญที่ข้าพเจ้าอุทิศให้แล้วนี้            
อนุโมทันตุ เต สะยัง                                        สัตว์เหล่านั้น จงอนุโมทนาเองเถิด
เย จิมัง นัปปะชานันติ                                     ส่วนสัตว์เหล่าใด ยังไม่รู้การให้ส่วนบุญนี้                  
เทวา เตสัง นิเวทะยุง                                       ขอเทพดาทั้งหลาย จงบอกสัตว์เหล่านั้นให้รู้
มะยา ทินนานะ ปุญญานัง                               เพราะเหตุการณ์อนุโมทนาส่วนบุญ    
อนุโมทะนะเหตุนา                                          ที่ข้าพเจ้าอุทิศให้แล้วนี้ สัตว์ทั้งหลายทั้งปวง
สัพเพ สัตตา สะทา โหนตุ                               จงเป็นผู้ไม่มีเวร อยุ่เป็นสุขทุกเมื่อ      
อะเวรา สุขะชีวิโน                                           จงถึงบทอันเกษม กล่าวคือพระนิพพาน
เขมัปปะทัญจะ ปัปโปนตุ                                 ขอความปรารถนาอันดีงาม                
เตสาสา สิชฌะตัง สุภา                                                ของสัตว์ทั้งหลายเหล่านั้น จงสำเร็จเถิด

ไม่มีความคิดเห็น: